W poprzednim wpisie opisywałem zasady nauczania stosowane podczas lekcji wychowania fizycznego. Zadaniem nauczyciela jest nie tylko uczyć dzieci podstawowych elementów techniki, zasad gry, taktyki, ale także oddziaływać wychowawczo. Błędy popełnione w pracy z młodzieżą, mogą drogo kosztować w późniejszym okresie.
Jakie środki dydaktyczne wyróżniamy w procesie nauczania?
- zasady nauczania
- formy nauczania
- metody nauczania
- fazy nauczania nowego elementu
Metody nauczania
Przed przystąpieniem do nauczania nowego elementu, nauczyciel musi wybrać odpowiednią metodę. W procesie nauczania stosuje się następujące metody:
-analityczna
-syntetyczna
-kombinowana
Metoda analityczna polega na podziale nauczanego ruchu na części składowe. Metodę stosuję głównie, gdy rozpoczynam nauczanie trudnych elementów ruchu z zakresu techniki. Niezbędne jest rozdzielenie poszczególnych elementów, z uwagi na duży stopień złożoności ruchu oraz trudności wykonania.
Metoda syntetyczna polega na nauczaniu całości danego ruchu. Stosuję ją podczas nauczania prostych elementów technicznych, jest ona bowiem najbardziej naturalną formą nauczania.
Metoda kombinowana jest połączeniem metody analitycznej i syntetycznej.
Formy nauczania
Nauczyciel wychowania fizycznego ma do swej dyspozycji szereg form nauczania, które stosuje w zależności od rodzaju zajęć, grupy ćwiczebnej i zadań lekcji.
Jakie wyróżniamy formy nauczania?
[sociallocker id=”10603″] [/sociallocker]
- forma gier i zabaw
- forma ścisła
- forma fragmentów gry
- forma gry uproszczonej, szkolnej i właściwej
Forma gier i zabaw ruchowych jest podstawową formą przy prowadzeniu zajęć ruchowych z dziećmi. Wielokrotnie na moim blogu podkreślałem, jak ważny wpływ mają gry i zabawy ruchowe w prawidłowym rozwoju psychomotorycznym dzieci i młodzieży. Gry i zabawy ruchowe stosować możemy nie tylko z początkującymi, ale także z grupami starszymi. Należy, jednak starannie dobierać formy zabawowe do grupy ćwiczebnej.
Jest to moja ulubiona metoda, bez której nie wyobrażam sobie prowadzenia zajęć ruchowych. W każdym etapie nauczania możemy stosować formy zabawowe. Często aktywnie uczestniczę w zabawach, przez jeden moment, jedną chwilę wchodzę w świat gier i zabaw ruchowych. Każdy chce przez chwilę poczuć się jak dziecko, prawda?
Zobacz również: Gry i zabawy ruchowe jako podstawa rozgrzewki ogólnorozwojowej
Celem stosowania formy zabawowej w grach zabawowych jest:
- oswojenie ćwiczących z piłką
- nauczanie pewnych elementów techniki, które występują w danej grze i zabawie
- uatrakcyjnienie zajęć oraz wprowadzenie do nich czynnika emocjonalnego
Pamiętaj!
Prowadzący musi zwrócić uwagę na istniejące niebezpieczeństwo przyswojenie przez ćwiczących złych nawyków ruchowych. Należy pilnie obserwować dzieci i korygować źle wykonane ruchy.
Forma ścisła jest podstawową formą w nauczania gier. Istotą tej formy jest to, że ćwiczenia odbywają się bez udziału przeciwnika. Forma ścisła nie ma swojego zastosowania w grupach początkujących, gdyż małe dzieci nie potrafią skoncentrować się na jednym zadaniu ruchowym (dotyczy dzieci w wieku 4-6 lat).
Formy ścisłą stosuje przy nauczaniu nowych elementów ruchowych. Nie ukrywam, nie jest ona atrakcyjna dla mnie, ani dla uczestników. Jeżeli „leci” Wam szybko czas podczas zajęć, to z dużym prawdopodobieństwem prowadzisz ciekawe zajęcia. Jeśli nerwowo patrzysz na zegarek i myślisz, kiedy lekcja się skończy-zmień zawód, jak najszybciej!
Kolejną formą są fragmenty gry, gdzie wszystkie ćwiczenia odbywają się z udziałem przeciwnika. Fragmenty gry stwarzają warunki zbliżone do gry właściwej. Warunkiem wprowadzenia formy fragmentu gry jest dokładnie wyćwiczony dany element techniczny i taktyczny w formie ścisłej.
Praktycznie nie stosuję tej metody, gdyż pracuję z najmłodszymi dziećmi.
Zobacz również:
Metodologia badań pedagogicznych – hipoteza, metody badań
Metodologia badań pedagogicznych – cel badawczy, problem badawczy, hipoteza
Moje zasady oceniania uczniów na lekcji wychowania fizycznego. Irmina z blogu SportToPestka
WF – za co trzeba, a za co nie wolno oceniać
Uczniowie powinni się bawi, czyli radosny WF bez ocen?
Koedukacyjne grupy na lekcji WF-u? Czemu nie!
Zegar tak tyka, a czas umyka. 45 minutowa lekcja to przeżytek
Jak sprawiedliwie oceniać uczniów na lekcji wychowania fizycznego?
Nie bądź służbistą. Pozwól dziecku ćwiczyć!
Bezpieczne zajęcia ruchowe, czyli jak nie dać się zwariować
Gra uproszczona najczęściej stosowana jest podczas zajęć z początkującymi. W grze egzekwowane są tylko te przepisy, które związane są z nauczonymi już elementami technicznymi.
W grze szkolnej realizujemy wcześniej wyuczone elementy techniczne i taktyczne. Nauczyciel określa pewne reguły gry, których ćwiczący muszą przestrzegać. W grze szkolnej możemy zmieniać lub modyfikować przepisy w zależności od zadań lekcji. Przykładowa mini gra szkolna z ograniczeniami (piłka nożna):
-zwiększanie obciążenia poprzez zmniejszenie liczby zawodników
-gra bez przyjęcia
-gra na dwa, trzy kontakty
-gra określoną nogą
-gra na dwie bramki
-zawodnik, który straci piłkę musi sam ją odzyskać
-zawodnik po podaniu partnerowi biegnie za piłką
-na sygnał przyspieszenie lub zwalnianie gry
-bramkarz nie może łapać piłki
-strzały z dalszej odległości
-strzały tylko z pierwszej piłki
-krycie indywidualne
-krycie strefą
-gra na dwie bramki
-bez podań powrotnych
-gra dwoma, trzema piłkami
-gra ze „spalonym”
-ograniczony czas w ataku i obronie
-gra w przewadze-2×3, 3×4, 4×5 etc.
Gra właściwa jest zgodna z przepisami gry. Jest sprawdzianem w jakim stopniu uczniowie opanowali elementy techniczne i taktyczne.
Powyżej przedstawiłem metody i formy nauczania, ale to tylko teoria, nie traktuj jej dosłownie. Wybierz taką formą, która najbardziej Ci odpowiada, jest atrakcyjna dla dzieci. Tylko od Ciebie zależy, czy Twoje lekcje będą ciekawe i efektywne!
Poznałeś podstawowe metody i formy nauczania, pora zamienić teorię w praktykę.
Szukasz profesjonalnych ćwiczeń, gier i zabaw ruchowych?
Chcesz mieć wszystkie materiały zawsze pod ręku?
Nie trać czasu, zamów książkę “90 gier i zabaw ruchowych z piłką”, a będziesz zawsze przygotowany do zajęć ruchowych!
